Army Aviator insignia jest oryginalną odznaką wyprodukowaną w U.S.A. zgodnie ze stosownymi specyfikacjami rządu Stanów Zjednoczonych.

Po utworzeniu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (U.S. Air Force) jako oddzielnej służby w 1947 roku, U.S. Army kontynuowała szkolenia lotników w stopniu, który uzasadniał stworzenie nowej odznaki dla Lotników U.S. Army, którzy pilotowali lekkie samoloty obserwacyjne i łącznikowe oraz śmigłowce. W rezultacie powstała odznaka Army Aviator Badge, która jest zmodyfikowaną wersją odznaki U.S. Air Force Pilot Badge. Odznaka Army Aviator została zatwierdzona 27 lipca 1950 roku. 

Odznaka Lotnika U.S. Army jest przyznawana żołnierzom, którzy ukończyli niezbędne szkolenie i testy sprawnościowe prowadzone przez Centrum Lotnictwa Armii Stanów Zjednoczonych. 

Oksydowana srebrna odznaka składa się z tarczy herbowej Stanów Zjednoczonych z parą rozpostartych skrzydeł. Skrzydła sugerują lot i odzwierciedlają umiejętności związane z lotami powietrznymi.  Tarcza z herbu Stanów Zjednoczonych oznacza lojalność i oddanie obowiązkom.