U.S. Army Air Assault Badge jest oryginalną odznaką wyprodukowaną w U.S.A. zgodnie ze stosownymi specyfikacjami rządu Stanów Zjednoczonych.

Odznaka Air Assault Badge przyznawana jest członkom Armii Stanów Zjednoczonych, którzy ukończyli kurs szkoleniowy w zakresie szturmu powietrznego. Kurs obejmuje trzy etapy nauczania z wykorzystaniem samolotów rotacyjnych armii amerykańskiej: bojowe operacje powietrznego szturmu, operacje związane z olinowaniem i ładowaniem zawiesi oraz desantowanie się ze śmigłowca. 

Utworzona w 1974 roku, odznaka Air Assault była pierwotnie znana jako Airmobile Badge. Początkowo odznaka ta była dopuszczona do noszenia tylko przez członków 101 Dywizji Powietrznodesantowej. W 1978 roku odznaka Air Assault Badge przyjęła swoją obecną nazwę, a kryteria przyznawania odznaki zostały zmienione tak, aby mogła być wydawana w całej armii dla osób, które pomyślnie ukończyły szkolenie Air Assault.

Oksydowana srebrna odznaka składa się z helikoptera, w widoku od przodu, nałożonego na parę stylizowanych, rozpostartych skrzydeł zakrzywiających się do wewnątrz. Skrzydła sugerują lot i razem ze śmigłowcem symbolizują indywidualne umiejętności i kwalifikacje w lądowaniach szturmowych z wykorzystaniem śmigłowca.